Po prostu być i kochać

Kiedy patrzymy na przekwitający kwiat, odnajdujemy w sobie zgodę na jego przemijanie. Gdy umiera ktoś bliski, cierpimy. Przemijanie to taka część bycia człowiekiem, którą trudno nam przyjąć i zaakceptować. Wygładzamy zmarszczki, żeby zatrzymać młodość, opłakujemy bliskich, którzy chorują i odchodzą.

Tymczasem Thich Nhat Hanh pisze, że jeśli staniemy się świadomi przemijania, staniemy się także „pozytywni, kochający i mądrzy”, a samo przemijanie określa jako „narzędzie wyzwolenia”. Pema Chödrön opisuje je jako „przelotność esencji życia”.

Wszystko zmienia się bezustannie. Gdybyśmy nieustająco o tym myśleli, byłoby nam ciężko żyć. Każde wyjście na ulicę, jazdę samochodem, lot samolotem moglibyśmy postrzegać jako zagrożenie. Mistrz zen Suzuki Roshi radzi, by zachować spokój i nie wybiegać w przyszłość.

Bycie „tu i teraz” – tak jak by nie istniały ani wczoraj, ani jutro – wyostrza nasze zmysły i  łączy nas z pełnią istnienia. Uzmysławia, że życie jest cennym i kruchym darem. Cykle życia, tygodnie i przemijające dni przypominają o tym, by cenić każdą daną nam chwilę, nawet jeśli wiąże się to z tym, by więcej „być”, a mniej robić. Po prostu być i kochać.

„Przestań żyć tak, jak by życie było próbą generalną. Przeżywaj każdy dzień tak, jak by miał on być Twoim ostatnim. Przeszłość skończyła się i odeszła. Przyszłość nie jest gwarantowana”. – napisał Wayne Dyer. Być może teraz jest właśnie dobry czas, by sobie to wyraźnie uświadomić.

Z życzeniami dobra, prawdy i piękna,

Ewa Stelmasiak.